04-02-2006---217 km---Beverwijk

Dit is dus in 2 dagen gebeurd zonder naar huis te gaan. God straft meteen zou ik maar zeggen, na tig keer weer zo`n onnozele voetganger die op de fietspad blijft staan werd me -even- teveel dus ik drukte dat meisje met mijn elleboog/arm weg om op de paal te steunen (deze tieners konden alleen een beetje giechelen) , bij groen gewoon op de autweg tussen 2 auto`s gemanoeuvreerd om vervolgens bij de 2e bocht heel hard onderuit te gaan waar mijn fiets tegen een stilstaand auto tot stilstand kwam . Een zwart vlek op de weg dat waarschijnlijk roet of uitlaat braaksels is...
Uiteraard helpende mensen om je heen...Een goed verzorgde blonde vrouw van middelbare leeftijd en haar lief en mooie dochtertje van ongeveer 9-11 jaar hebben mijn fiets aan meegedragen op een rustige plek waar ik kon zitten. Grappige is dat dat meisje vol bewondering zat te kijken en iedere aanbod van hulp die ik afwees(uiteraard bedankend) bleef ze haar moeder pushen om mij te helpen (10 minuten lang). Slim was ze wel `ja mam dat zegt ie wel maar dat meent ie niet`... Bedankt meisjes!
Wat verzorging bij de eerste hulp zette ik mijn tocht voort richting Amsterdam via Utrecht. Om weer in Amsterdam nog 2x `bijna vallen` mee te maken. Mijn achterband had weinig grip.. had hem schoongemaakt maar schijnbaar toch restjes olie van de weg gepikt... Tja.. zaterdagavond in een levendige stad is altijd reuze leuk.... Een psychologe die op de wallen iederen de stuipen op het lijf jagen door op het allerlaatste moment keihard te bellen! Ik vond het wel eng want het ging net goed met taxi`s en blowende straatprominenten en toeristen...Dat vond ze leuk... haar rijbewijs viel bijna van haar `kontzak`:-)) en ze had me ingehaald op de Haarlemmerdijkstr. dus vroeg ik haar even wat en dacht dat ze een studente was en ik zei ook dat ze gek was... Ik heb dus een onwijs gave middag+avond+nacht+ochtend+middag gehad... helemaal gebroken thuisgekomen....